آه آ

اینجا در وبلاگ خانه فردا (آه) سایت blogsky به عنوان وبلاگ خواهری معرفی شده بود. امروز با توجه به مسدودی یکباره سی و سه سایت خبری حامی فلسطین و اهمیت نوشتن و دیده شدن بیشتر، یک مروری به وقایع اخیر میکنم و یک بازنشری به مطلب «سرمایه گذاری رمزارزها خوبه، یا نه؟» دارم.

از سال 1398 تقریبا بلافاصله بعد از شهادت سپهبد قاسم سلیمانی درگیر جهانی بیماری کرونا (Corona) شدیم. قبلا همین جا پیشبینی جنگ وسیع در سطح جهانی رو داشتیم. ما یک روز جهانی برای مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی داریم و حالا بقدری درگیر درمان و واکسینه شدن در برابر کرونا هستیم که اصلا کسی انگار به این روز اهمیت هم نمیدهد. چه اهمیتی؟ وقتی یا از خانه بیرون نمیرویم و یا اگر هم برویم حتما باید ماسک بزنیم!

پس از آن، در سال جاری یعنی 1400، موضوع فلسطین با جنگ 12 روزه اخیر خیلی مطرح شد. در رمضان و قبل از آن و در شرایط کرونایی در حالیکه همه توصیه میکنند در خانه بمانیم، عده ای در محله شیخ جراح باید خانه هایشان را ترک میکردند، چون در طرح جدید اسرائیلی سازی خانه هایشان قرار گرفته بودند. حال چه کسانی در آن خانه ها مینشینند؟ کسانی از آمریکا، آلمان و روسیه!

جنگ 12 روزه اسرائیل و غزه درست در بحبوحه انتخابات جمهوری فلسطین آغاز شد و در پی رسوایی و شکست رژیم صهیونیستی، اولین جایی که بسیار برای اسرائیلی ها مطرح شد رسانه ها، و فضای مجازی بود. احتمالا با این فرضیه که ما در درون جاسوسان زیادی داریم که باید کنترل شوند، تا به امروز بسیاری از رسانه های آزاد و مستقل سرکوب شده اند. از جمله آن ها تخریب برج خبری در خود غزه و پس از آن بسته شدن سایت های خبری مثل المسیره، و العالم با دامنه غیر .ir است.

اهمیت مساله اینجاست که آمریکا و حامیان آن (مثل رژیم و پادگان بزرگ صهیونیستی) یک طرفه در سمت دروغ پراکنی و کلاه برداری بین المللی در جهت رسیدن بیشتر به منافع تجاری با پیشینه اسلام ستیزی برنامه هاشون رو دنبال میکنن. یعنی، هر قدر جلوتر میریم گویی نه تنها قرار نیست گشایشی در رفع تحریم ها و مسدود کردن ها شود، و بلکه قرار است در حد انبوه هزاران هزار انسان بیگناه با هر روش ممکنی از میان بروند که آنچه حکومت استبداد و دورغ است در جهان حاکم شود. کما اینکه میبینیم قضیه ناپایداری فلسطین اشغالی از زمان جنگ جهانی دوم و قبل تر از آن تمامی که ندارد هیچ، و بلکه در طول زمان ادامه دارد.

امروز، در حالی که همچنان منتظریم انتخابات فلسطین صورت بگیره، این اتفاق نمی افته و در عوض تشکیلات خودگردان فعالان سیاسی مثل نزار برات را بازداشت و بعد ترور میکند! این باز درحالیست که ما مسلمانان به آرامش منطقه بعنوان محل معراج پیامبر (مسجدالاقصی) اهمیت میدهیم و قرار هم نیست سکوت کنیم. نتیجه چه شده است؟ تنگ تر شدن حلقه محاصره.

ما میگیم منطقه تحت اشغال اسرائیل که از جنوب به غزه و از شمال به لبنان ختم میشه در یک وضع ناگوار و ناپایدار قرار دارد. حال کشوری تولید کننده اسرائیل (انگلیس و آمریکا) مشابه همین را دوست دارند در خطی منطقه ای مثل فلات ایران به اجرا در آورند: منطقه ای که در جنوب عراق و در شمال، افغانستان در دست آمریکاست. چه دشمن بدی

با وجود این تحلیل های ساده، همچنان نگرانی برای نابسامان شدن شرایط فعلی ایران هست. نوع بازیگری آمریکا و دوستان هم پیمان آن در منطقه چند سالی است که تغییر کرده است. زمانی با کنفرانس های تجارت بین الملل سکه ها و اسکانس های 50 تومانی حذف شد و امروز با برنامه ای چند ساله 1000 تومانی و پس از آن 10000 تومانی ها قرار است حذف شوند. چطور؟ خیلی ساده، با رمزارزها

اگر امروز مثلا میدونستین سمت رمزارزها برین، و این ها با تنوع 300 تای فعلی قراره برن کنار که همه اینها بشن یکی (!) آیا باز هم حاضر بودین روی یادگیری این ها سرمایه گذاری کنین؟

دانستن هر علمی هم جذاب نیست. اپراتوری رو آدم به عنوان علم و ثروت در نظر بگیره، روزی بیچاره میشه. چون یک دهه باید روی این بره، باز دوره که دست ماها نیست عوض میکنن که هربار روی بورس بمونن!

من اصلا به خطرپذیری این کار نگاه نمیکنم. این خطر رو که مثلا امسال بیت کوین روی قله 61هزار دلار بود و حالا شده مثلا 36هزار دلار، رو نمیگم. به هرحال، بیت کوین بره جاش اتریوم بیاد یا هر چیز دیگه ای، توفیر چندانی به حال ماها نمیکنه. بخش مهمی از شغل و کسب درآمد احساس رضایتش هست که همین الآن میدونم خیلی ها ندارن. شغلها هم چندان تغییر نکرده، بهترین شغل امروز هم میتونه دنبال کردن شغل پدر باشه و یا همونی که دستتون رو گرفته ان گذاشته ان سر همون کار.

بعد از حل کردن مساله رمزارزها و چالش اینترنت امن نوبت مساله باران، زمین و خاک میشه. سخنی از امام علی (علیه السلام) است که میگه هرکس آب و خاک داشته باشه و نیازمند باشه خدا او را از رحمت خود دور میکند. ما امروز اگر نتونیم استفاده بهینه از سرمایه های آبی و خاکی داشته باشیم و همینطور به هدر رفت و نابودی آنها کمر ببندیم شرایطمون نه تنها از اینکه هست بهتر نمیشه و بلکه بدتر هم بدست خودمون میشه.