آه آ

انتظار داریم که وقتی اسم مرکز اسناد و کتابخانه ملی ایران می آید، یه اثری از ایران در آن دیده بشود. جانبازان هشت سال جنگ تحمیلی و انقلاب اسلامی ایران و چیزهای مشابه آن. اما من زودتر از شما متوجه شدم که آثار انقلابی در این مرکز از بسیاری از مراکز دولتی دیگر بسیار کمتر و بلکه ناچیز است. کجا؟

در مصاحبه آزمون استخدامی پس از گرفتن مدرک دکتری. سازمان سنجش با تبلیغات فراوان اثبات میکرد که دکتری که به من داده است عالی ترین مدرک ایران است. دو بار آزمون استخدامی در دولت دادم و نتیجه پس از مصاحبه، عدم قبولی بود.

برای یک مصاحبه هربار باید راهی تهران میشدم، و چون در مراحل مختلف مدارک مختلف میخواستند یک آزمون زبان هم شرکت کردم که تاریخ آن بروز باشد. همه چیز آماده بود و فقط مانده مصاحبه. در مصاحبه که خیلی هم زمان طولانی داشت فقط دو نفر باقی مانده بودیم. رقابت بین من و دختری ساکن تهران بود. من شاغل نبودم و مقالات متعدد و تحقیقات فراوان داشتم و آن دختر شاغل بود و کار برجسته ای هم نداشت. مصاحبه من خیلی طول کشید، ولی مصاحبه دختر زمان کوتاهی داشت.

من هنوز امیدوار بودم که قبول شوم. پس از اعلام نتایج که چند ماهی طول کشید تا بیاید در مصاحبه رد شده بودم. اعتراض هم دادم و گفتم لااقل اونهمه مدرک که داده بودم را پس میدادند. تنها چیزی که اعتراضم شرایط را تغییر داد این بود که اعلام کنند مدارکی که از شما میگیریم پس هم نمیدهیم! هرچی گرفتیم غنیمته

پس از آن آزمون استخدامی من فقط روی زبان کشورهای همسایه کار کردم و هر روز نگاه میکنم آیا شرایط مهیاست که از ایران بروم؟ چراکه با بهترین و عالی ترین مدرک ایران، جایی شغلی چیزی نداشته ام.

گذشت و خبر آمد که بیا و ببین، کشف حجاب دسته جمعی مرکز اسناد و کتابخانه ملی ایران. از تصاویر و ویدئو فقط یک پرچمی ایران اسلامی را نشان میدهد و یک میزی که متعلق به کتابخانه ملی است. چون ویدئو فقط همان را نشان میدهد، به همان بسنده کرده و گفته اند که اجاره نشین ها لخت بوده اند و ربطی به دولت پزشکیان نداشته است!

 

آیا واقعا اینطور بوده؟ من در مصاحبه ام، گفتم به دین و اسلام اعتقاد دارم. از هر دری از من سوال کردند و مصاحبه را خیلی طول دادند، اون هم برای شغلی که پشت میز مینشستم و چهار تا کار تایپ و کامپیوتری بود که میخواستند بهم بدهند.