آه آ

امروز هم بادهای بد داشتیم. دیشب که شب تاسوعا بود آلودگی میکروبی داشتیم. انگار به یک عده هم پول داده بودن که نصف شب تکنوی یا حسین بذارن و تمام شب رو ماشین بگردونن.

امروز اگرچه آلودگی هوای میکروبی کمتر بود، بوهای بد همراه با آلودگی نسبی داشتیم. این وضع آلودگی کل کشوره که در سطح جهان دیده میشه:


بدترین شهر در وضعیت خطرناک کشور، شهرستان ریگان استان کرمان هست. قبلا هم نگاه کردم ایرانشهر از استان سیستان و بلوچستان بود. این، وضع هوا در نیمه شب اصلا قابل توجیه نیست. کل کشور یک زردی رو به قرمزی داره. اصفهان الآن، مثل عراق. امارات متحده که خیلی وضعش خرابه. این برای اونا که کمترین جایی که میرن دبی هست، اتفاق خوبی نیست. مشهد که از سر شب نگاه کردیم فقط 5 شماره آلودگیش کمتر شده، و وضعش از نارنجی تغییر نکرده. این به جز نقشه کرونایی کشوره که هر بار بهش اشاره میکنن. از سایت waqi.info که نگاه کنید، هر بار میتونید این نقشه رو به روز شده بگیرین.

حتی چین در این ساعت هم بدترین هوایش تمیزتر از الآنه. به اروپا نگاه کنید، بیخود نیست بهش میگن قاره سبز؛ آب و هوای خنک و چهره نسبتا سبزی داره. اون زردی که گاهی به قرمزی میخوره هم احتمالا برای همدردی با اسرائیله که یک مقدار جنگل سوزی و آتش سوزی داشته ان. دارن یک مقدار براش تجهیزات آماده میکنن.

نگاه میکنی قدیم هم این عین السلطنه در خاطراتش هر بار به بادهای نامطبوع و بوهای بد اشاره میکنه: این ایام در تمام دهات ناخوش هست و گویا علت عمده خستگی و بدی هوا باشد.

کتاب خاطرات عین السلطنه، ده جلدی هست و خاطرات روزانه یک شاهزاده دوره قاجار رو نشون میده. خوندنش جالبه که هر بار ببینی اون هم مثلا نوشته الآن هوا بوهای بدی داره و از این حرف ها. اون زمان تهران بیشتر دهات دیده میشده. از همون موقع ها بیشتر سردمداران کشور یک خانه دیگر یا بالای کوه ها داشته ان و یا هر بار مجبور میشدن به خاطر خانواده جاهای سبز و خوش آب و هوا باشن. این عین السلطنه، به عنوان شاهزاده چندان آدم حساب نمیشده و مثل خودمون معمولا بیکار بوده.

سال 1353 دیگه کشور همت میکنه و قرار میشه که ماشین های قراضه (فرسوده) رو از سطح شهرهای بزرگ جمع کنن. از همون زمان هم طرح بیمه بیکاری داده میشه. از همون زمان، همچنان این طرح ها هربار به مجلس برده میشه و دولت هم لایحه اجرایی میکرده. مثلا الآن خبر میخونی اینطوری:

طرح جمع آوری و انتقال خوردورهای بی صاحب، با درخواست شهروندان برای رفع مشکلات ناشی از وجود این خوردو ها در محله ها کلید خورد.

جدید نیست دیگه، این کلید خوردنه یک نیم قرنی میشه کلید میخوره. جالب اینجاست که میگن فرسوده بی صاحب، رها شده بودن، حیف. اگر دست ما بود باهاشون یادگاری درست میکردیم. انقدر بهشون بد نگذره!

اول اینکه چرا تا ما اسم استاندارد در ایران رو میاریم باید خودکار بگیم اداره استاندارد؟

در خیلی موارد دیگه هم همین طوره. اون روز برگه مالیات رو برای شرکت پر میکردم. وقتی داشتم مالکیت ساختمونی شرکت رو مشخص میکردم با رئیس که مشورت کردیم گفت بنویس ما شش متر از ساختمانی مسکونی رو اجاره کرده ایم. بیشتر از این نداده ان بهمون. راست هم میگفت. فقط رئیس من هم نبود. نگاه کردم همسایه مون هم همین کار رو کرده. وقتی برای همسایه فقط دو گزینه مسکونی و تجاری رو گذاشته بودن اون گزینه سومی خودش نوشت که ما اداری هستیم.

در واقع گزینه های کمی شاید از عمد جلوی پای ما میگذارن. انگار معلول هستن، و با امکانات کم. اونوقت وقتی مثلا میخوای چیزی ازشون بگیری، امتیازی، حقی و یا جنس معتبری، اعتبارشون رو ساختمون اعیانی درست بهترین جای شهر بهت نشون میدن. با خودت میگی من مثلا از این نقطه دورافتاده شهر باید برم اینجا؟ خب، معلومه که مطابق استانداردهای اینا نیستم. استانداردهاشون از همون اول اعیانی چیده شده.

سایت خامنه ای به عنوان شخص یک کشور میریم. همون کسیکه همه کارمندا از پایین تا بالا وقتی باهم دوست میشن میگن حواست باشه به هرکی فحش میدی به این یکی فحش نده. این سایت وقتی میخواد بگه من certified هستم میگه تحت لیسانس Creative Commons 4.0 هستم. حالا این یک استاندارد از اداره ای بین المللی هست که گرفتنش هیچ کاری نداره.

یک کم بالاتر بریم. مثلا پلاستیک های معروف کوآلا که تا الآن دیده ام طرح هاش رو سعی کرده بومی معرفی کنه. اتفاقا همین دیروز هم تلویزیون تبلیغش رو کرد. وقتی این میخواد خودش رو معرفی کنه چی میگه؟ میگه من برندم رو تو سوئیس ثبت کرده ام.

این سوئیس اگر ایران بود تا حالا دهاتی شده بود نهایتش به بزرگی استان کرمانشاه ما و فوقش بر زبانشون کمی تعصب داشتن و کردی صحبت میکردن. اون ور آبی ها با یک ذره جا که گرفته ان، چقدر برای خودشون اعتبار درست کرده ان.

اصلا ما چی کار داریم که بقیه چه میکنن؟ اصلا مگر پولش رو داریم؟ اصلا همه مون هم بریم استانداردهای مختلف خارجی ها رو با پول و یا بدون پول اخذ کنیم،، این جای اون اداره بی در و پیکر استاندارد ایران رو نمیگیره.

در مدت کوتاهی که اقتصاد ایران داشت از رتبه 18 به رتبه 26-27 تنزل میکرد این اداره استاندارد افتاده بود فقط به دوستان قدرتمند خودش نمره استاندارد میداد. خب نمیکشیم دیگه. داری اصلا میبینی رتبه مون هم تنزل پیدا میکنه. نتیجه چی میشه؟ نتیجه اینکه خود اداره استاندارد 50% آزمایشگاه هاش دیگه براشون پولی نمیمونه زنده بمونن. کسی مشتریشون نمیشه. هی تو بگو این فلان نداره.

البته، ما در کشورمون همیشه استاندارد داریم. نوعی استانداردمون پلیسیه. آقای پلیس اطلاعاتی میاد وراندازت میکنه و میبینه مثلا وقتی اومدی مقاله بدی چادرت گیر کرد به صندلیت، همون موقع تشخیص میده تو دیگه در اذهان عمومی نباید ظاهر بشی که آبروریزیه.

نگاه میکنه مادر پیرت داره آلزایمر میگیره، نمیگه که با این بیشتر باید کار بشه، میگه مادرت استانداردهای لازم رو نداره.

دیگه هرطور و هر قدر میتونن سلیقه ای روت استاندارد میذارن. قدت کوتاهه، سبزه هم که هستی. مجرد میمونی. حالا بابات بازنشسته بیش از 60 ساله، پس دیگه بدتر. داری آلزایمر هم که میگیری. این باز هم از امتیازاتت کم میکنه.

اینا شوخی نیست. وقتی چیزی به اسم اداره استاندارد نداریم، یک جایی به اسم بهزیستی و کمیته امداد و رمال خونه میمونن که باید روی شخص و نه روی کیفیت شرکت و یا روی کیفیت کالای تولیدی آن استاندارد گذاری کنن. اینطوری میبینی کلی هم اتفاقا رده بندی دارن که تو از همون اول هم چون پول نداشتی توش جانمیشدی، رتبه ات هم هی میاد پایین.

حالا راهکار؟

اینا که استاندارد میگذارن بیان پایین جای ما. حق انتخاب بدن. بگن ما به جای اینکه فقط یک نفر باشیم در خیابان پاسداران تهران و یا یک نفر باشیم احمد آباد مشهد و خیابان سجاد، چند نفر هستیم. حتی بعضی هامون هم جای درست حسابی ندارن. مثلا یک شرکت تضامنی استاندارد داریم که برادران رایت تو هواپیمای به گل نشسته جای کوهپارکه. این پارک تازه تاسیس شده افتخارش portable بودن همه سازه هاش هست. هر کس نداره، بره اونجا دو نفر هم همون جا گذاشته ایم. چون اونجا تازه تاسیسه، مردمش هم مثل خودتونن تو خاک ها دلشون خوشه دارن الاکلنگ بازی میکنن. بالاخره یک استانداردی میدیم به شما. یک چیزی هم قابل نداره، دست شما رو میگیره. ما ایرانی های بافرهنگی هستیم. این کمترین گزینه ماست، ما هم مثل شما شروع کرده ایم. اصلا وقتی تنزل رتبه میشیم بالا نمیدیم. گزینه های بعدی، و گزینه های بیشتر رو همینطوری بچینن. چرا باید وضع اینطوری انقدر خاک برسری باشه که مثلا من ببینم این روزنامه خراسان یک صفحه خاص داره برای آدمای خاص که هربار میان همدیگه رو اونجا میبینن. مثلا پارک پروفسور چی چی ما پیام داده آقای رئیس اتحادیه صنف محصولات فرهنگی و بازی های رایانه ای مشهد، تو دوباره انتخاب شدی، این نشان شایستگی توست! یک عکس هم ازش گذاشته. نگاه میکنم میگم این؟ همون که هربار میری جاش میگه ما کاره ای نیستیم باید بری تهران؟! آه معلوم شد پس جمعشون کجا جمعه!

چه عکسای قشنگی. چقدر مشهدی و خوشگلن. اوه اون که دانشیار شده اونم نظام صنفی کشاورزیه، اون یکی نظام مهندسی کشاورزیه. یعنی بقدری مثل روز این کاراشون یک جا جمعه، فقط کافیه این صفحه روزنامه رو بگیری بالا و به جای دارتت بذاری و هر بار بزنی سوراخش کنی. شاید هم خوب باشه که به عنوان صفحه ای تاریخی از روزنامه یک جا برای نسل های بعد نگهش داری. چون جای دیگه نیست که اینها رو یک جا ببینی. انقدر کامله، اسم جشنواره میبینی، اسم کسی که بعدا باباش قراره رئیس جمهور بشه میبینی، کلی تاریخه.

اوضاع ایران در خارج از کشور چطوره؟

بستگی به این داره که فهمیده باشی نقشه چیه. هرقدر زودتر فهمیده باشی شمشیر زودتر روت رو میشه. مثلا من امروز میگم زیمنس آلمان با نقشه قبلی بدقولی کرده، چند نفر ایرانی دیگه هم همین رو میگن. قبلا هم گفته ان توتال فرانسه چه کرده. همه با هم  مثلا یک تصمیم میگیریم و یا همین قدر هم کافیه که دولتمون برای قراردادهاش تحت فشار قرار بگیره که چرا با این ها زد و بند کرده. نتیجه چی میشه؟

رو شدن دشمنی غرب با ایرانیان.

یکی مثل همتی میاد جلو دوربین میگه بازرگانان ما تروریست محسوب میشن. طوری میگه انگار مثلا نتیجه اعمال من بوده که اینا تروریست فرض میشن. آیا واقعا همینطوره؟

به نظر من اینطور نیست. فرق امروز با دیروز اینه که برخی اسرار و اهداف خارجی ها برای دشمنی با ماها بیشتر رو شده. منظور از خارجی تقریبا هر انگلیسی زبانیه، که تعدادشون هم تقریبا نصف دنیا رو میگیره. انگلیسی، استرالیایی، آمریکایی، آلمانی، فرانسوی (طرفدار صهیونیست)، و غیره. انگلیسی که ابداع کننده اسرائیل صهیونیست بوده از ما خوشش میاد یا نه؟

امروز روزیه که تعداد کمی میگیم فلسطین، اینا با هم توافق کرده ان که این کشور وجود نداره. اونا سالهاست که به جای فلسطین میگن غزه. نمیتونن دیگه انکار کنن که چقدر با ما دشمنن. فرق چندانی برای ذهنیت خارجی نکرده. این فرق در واقع در ذهن ماست. خارجی مدتهاست که حتی داره جنس هاش رو به ما دولا سه لا میفروشه، بی نام و نشان. این نام و نشان ایرانیه که امروز باید بیشتر مخفی بمونه. اونکه تا دیروز داشته بی نام جنساش رو به ایرانی میفروخته نیاز به زحمت نداره. زیرساختاش رو برای زیرزمینی کار کردن در ایران و برای ایرانی خیلی وقته که چیده. این بازرگان ایرانیه که حالا باید فکراش رو بکنه داره با خارجی صحبت میکنه، ارتباط برقرار میکنه و حتی میخواد جنسش رو بفروشه! یکسره باید با خودش بگه میدونی که داری با دشمن حرف میزنی. میدونی که مردم کشورت ازشون بدشون میاد. میدونی که.

روحانی رئیس جمهور منتخب ماهواره ای ها، میاد پشت تریبون و میگه اگر دولت من نبود حتما در این هشت سال یکی دو قطعنامه بیشتر علیه ایران صادر میشد. گفتن این جمله با اون سطح از پنهان کردن دشمنی خارجی که باهاش مذاکره میشد، چه معنی میتونه داشته باشه؟ یعنی به خاطر گل روی تو پنهان کردن که دارن جمع میکنن محکم بزننت زمین؟ خیلی هنر بود؟ فرقی داره من امروز یک گواهی تایید بیشتر از کسی بگیرم که بعدا میخواد خفه ام کنه؟ این گواهی تایید رو پیش کی نیاز دارم؟ ببرمش با اعتبارش پیش کی همکاری داشته باشم؟

اگر الآن رئیس شرکت کامپیوتری مکافی (McَAfee) تو اسپانیا به زندان میره، سر اینکه میگه دولت پنهان آمریکا رو با چندین ترابایت اطلاعات لو میدم، و بعد هم دقیقا انتهای دولت روحانی میگن قبل از اینکه به آمریکا استرداد بشه خودکشی کرده، چه معنی میتونه داشته باشه؟ جز اینکه سلاح در دستانشون و دولت مخفی استکباریشون رو پنهان کرده اند؟

برای اینها که انقدر این پنهان موندنه مهم بوده، فرقی داره دو تا قطعنامه زودتر دیرتر علیه ایران صادر کنن؟ اون نگاه نمیکنه به مذاکره. اون به اصول استکباری خودش نگاه میکنه.

من سوالم اینه که دونالد ترامپ رو فقط گذاشتن 4 سال رو تخت بشینه. این بایدن اومد فرقی داره؟ بوریس جانسون از انگلیس، فرقی با ترامپ داره؟ نگاه میکنی، منشا انتخاب همه اینا از یک طیف آدم و از یک خاندان سلطنتی هست. چهار نفر آدم اون بالا هستن که کل دنیا رو دارن بازی میدن.

این اتفاق عجیبیه که امروز افتاده. دیر یا زود ما باید میفهمیدیم که خارجی چقدر از ما بدش میاد. تحمل دیدنمون و تحمل بودنمون رو نداره. حالا با این فرض، به اطرافمون نگاه کنیم. کمی ترس آور میشه، ولی مهم نیست. ازشون بیشتر بدمون میاد. دست ما که نبوده. نقشه قبلی بوده.

اما حالا برای دولت مردانمون. وقتش نیست که بشمرن چقدر تا حالا سرماها کلاه گذاشته ان؟ یا باید اینا هم مثل آمریکا اسرائیل منتظر بشینن ببینن کی و چقدر ما از اوضاع اطرافمون سر در میاریم؟

مردم میگن مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل، بعد مثلا رئیس جمهور منتخب بهشون میگه لطفا، خواهشا. چه معنی میتونه باشه؟ جز اینکه به اون کسانی که بچه هاشون رو دارن میکشن میگن تندرو؟

نامزد انتخاباتی (همتی) به رئیس جمهور فعلی (رئیسی) هر چی از دهنش در اومد گفت. گفت تو سندروم بیقراری نشستن سر یک مکان داری. این گفتنش اونجا چه معنی داره؟ جز اینکه برای هر فحش و هر بی ادبی که ابداع میکنن، مستحقن؟ جز اینکه حد بی ادبی رو اینا دارن تعیین میکنن؟

اونوقت این رئیسی یک کلمه میگه تو کارمندی بیشتر نیستی. به این همتی برمیخوره میگه من کارمندم؟ من؟! تو جامعه هم همینطوره. از بالا فساد تاثیر میگیره. دو نفر از هفت نفر نامزد انتخاباتی حد و حدود بی احترامی رو مشخص میکنن. چه معنی داره؟ اینا بعد از رضایی بالاترین میزان رای رو آوردن. معنیش این نیست که از جامعه ما دو هفتم ماهواره ای هستن و حد بی احترامی رو اونا مشخص میکنن؟ حالا این داره میگه عربستان دشمن نیست، امارات دشمن نیست. اماراتی که در اعلام دوستی با اسرائیل پیشدستی کرده دشمن نیست. بنابراین، اسرائیل دشمن نیست! در دوره احمدی نژاد یک مشایی گفت ملت اسرائیل کلی سرصدا شد. حالا این صاف اومد به اسم نامزد انتخاباتی هر چی موضع در این زمینه داشت اعلام کرد که یک وقت پشیمون نشه بعد از سه سال ریاست بانک مرکزی!

معنی این چی میتونه باشه؟ خیلی ها هم (حتی نظرات اینجا رو بخونید هم) طوری به این رئیسی رای دادن که یعنی حالاااا یک چهار سال بهت رای میدیم ولی دمار از روزگارت در میاریم نتونی کار رو درست کنی! معنی اینها چی میتونه باشه؟

دشمنی دیرینه آمریکا، اسرائیل، انگلیس، رژیم عربستان سعودی و امثال اون به من مربوط میشه که به جای اینکه هرچی فحش و لعن داشته باشی به من میدی!؟

چرا باید وضع کشور الآن طوری باشه که وقتی رئیس جمهور عوض میشه و ما یک کلمه صدامون بین مناظره انتخاباتی شنیده میشه، با خودشون بگن عیبی نداره، ما هنوز بانک ها رو در اختیار داریم؟! چرا باید طوری باشه که ما بگیم از جمله هنرهامون اینه که مثلا تعداد 1000 واحد تولید رو از تملک بانکها خارج کردیم؟ این هنر شماست؟!

فاصله خواسته ما با هنر شماها زیاده.

اینجا در وبلاگ خانه فردا (آه) سایت blogsky به عنوان وبلاگ خواهری معرفی شده بود. امروز با توجه به مسدودی یکباره سی و سه سایت خبری حامی فلسطین و اهمیت نوشتن و دیده شدن بیشتر، یک مروری به وقایع اخیر میکنم و یک بازنشری به مطلب «سرمایه گذاری رمزارزها خوبه، یا نه؟» دارم.

از سال 1398 تقریبا بلافاصله بعد از شهادت سپهبد قاسم سلیمانی درگیر جهانی بیماری کرونا (Corona) شدیم. قبلا همین جا پیشبینی جنگ وسیع در سطح جهانی رو داشتیم. ما یک روز جهانی برای مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی داریم و حالا بقدری درگیر درمان و واکسینه شدن در برابر کرونا هستیم که اصلا کسی انگار به این روز اهمیت هم نمیدهد. چه اهمیتی؟ وقتی یا از خانه بیرون نمیرویم و یا اگر هم برویم حتما باید ماسک بزنیم!

پس از آن، در سال جاری یعنی 1400، موضوع فلسطین با جنگ 12 روزه اخیر خیلی مطرح شد. در رمضان و قبل از آن و در شرایط کرونایی در حالیکه همه توصیه میکنند در خانه بمانیم، عده ای در محله شیخ جراح باید خانه هایشان را ترک میکردند، چون در طرح جدید اسرائیلی سازی خانه هایشان قرار گرفته بودند. حال چه کسانی در آن خانه ها مینشینند؟ کسانی از آمریکا، آلمان و روسیه!

جنگ 12 روزه اسرائیل و غزه درست در بحبوحه انتخابات جمهوری فلسطین آغاز شد و در پی رسوایی و شکست رژیم صهیونیستی، اولین جایی که بسیار برای اسرائیلی ها مطرح شد رسانه ها، و فضای مجازی بود. احتمالا با این فرضیه که ما در درون جاسوسان زیادی داریم که باید کنترل شوند، تا به امروز بسیاری از رسانه های آزاد و مستقل سرکوب شده اند. از جمله آن ها تخریب برج خبری در خود غزه و پس از آن بسته شدن سایت های خبری مثل المسیره، و العالم با دامنه غیر .ir است.

اهمیت مساله اینجاست که آمریکا و حامیان آن (مثل رژیم و پادگان بزرگ صهیونیستی) یک طرفه در سمت دروغ پراکنی و کلاه برداری بین المللی در جهت رسیدن بیشتر به منافع تجاری با پیشینه اسلام ستیزی برنامه هاشون رو دنبال میکنن. یعنی، هر قدر جلوتر میریم گویی نه تنها قرار نیست گشایشی در رفع تحریم ها و مسدود کردن ها شود، و بلکه قرار است در حد انبوه هزاران هزار انسان بیگناه با هر روش ممکنی از میان بروند که آنچه حکومت استبداد و دورغ است در جهان حاکم شود. کما اینکه میبینیم قضیه ناپایداری فلسطین اشغالی از زمان جنگ جهانی دوم و قبل تر از آن تمامی که ندارد هیچ، و بلکه در طول زمان ادامه دارد.

امروز، در حالی که همچنان منتظریم انتخابات فلسطین صورت بگیره، این اتفاق نمی افته و در عوض تشکیلات خودگردان فعالان سیاسی مثل نزار برات را بازداشت و بعد ترور میکند! این باز درحالیست که ما مسلمانان به آرامش منطقه بعنوان محل معراج پیامبر (مسجدالاقصی) اهمیت میدهیم و قرار هم نیست سکوت کنیم. نتیجه چه شده است؟ تنگ تر شدن حلقه محاصره.

ما میگیم منطقه تحت اشغال اسرائیل که از جنوب به غزه و از شمال به لبنان ختم میشه در یک وضع ناگوار و ناپایدار قرار دارد. حال کشوری تولید کننده اسرائیل (انگلیس و آمریکا) مشابه همین را دوست دارند در خطی منطقه ای مثل فلات ایران به اجرا در آورند: منطقه ای که در جنوب عراق و در شمال، افغانستان در دست آمریکاست. چه دشمن بدی

با وجود این تحلیل های ساده، همچنان نگرانی برای نابسامان شدن شرایط فعلی ایران هست. نوع بازیگری آمریکا و دوستان هم پیمان آن در منطقه چند سالی است که تغییر کرده است. زمانی با کنفرانس های تجارت بین الملل سکه ها و اسکانس های 50 تومانی حذف شد و امروز با برنامه ای چند ساله 1000 تومانی و پس از آن 10000 تومانی ها قرار است حذف شوند. چطور؟ خیلی ساده، با رمزارزها

اگر امروز مثلا میدونستین سمت رمزارزها برین، و این ها با تنوع 300 تای فعلی قراره برن کنار که همه اینها بشن یکی (!) آیا باز هم حاضر بودین روی یادگیری این ها سرمایه گذاری کنین؟

دانستن هر علمی هم جذاب نیست. اپراتوری رو آدم به عنوان علم و ثروت در نظر بگیره، روزی بیچاره میشه. چون یک دهه باید روی این بره، باز دوره که دست ماها نیست عوض میکنن که هربار روی بورس بمونن!

من اصلا به خطرپذیری این کار نگاه نمیکنم. این خطر رو که مثلا امسال بیت کوین روی قله 61هزار دلار بود و حالا شده مثلا 36هزار دلار، رو نمیگم. به هرحال، بیت کوین بره جاش اتریوم بیاد یا هر چیز دیگه ای، توفیر چندانی به حال ماها نمیکنه. بخش مهمی از شغل و کسب درآمد احساس رضایتش هست که همین الآن میدونم خیلی ها ندارن. شغلها هم چندان تغییر نکرده، بهترین شغل امروز هم میتونه دنبال کردن شغل پدر باشه و یا همونی که دستتون رو گرفته ان گذاشته ان سر همون کار.

بعد از حل کردن مساله رمزارزها و چالش اینترنت امن نوبت مساله باران، زمین و خاک میشه. سخنی از امام علی (علیه السلام) است که میگه هرکس آب و خاک داشته باشه و نیازمند باشه خدا او را از رحمت خود دور میکند. ما امروز اگر نتونیم استفاده بهینه از سرمایه های آبی و خاکی داشته باشیم و همینطور به هدر رفت و نابودی آنها کمر ببندیم شرایطمون نه تنها از اینکه هست بهتر نمیشه و بلکه بدتر هم بدست خودمون میشه.

بشار اسد پارسال، یعنی سال 1395 (2016 م.)، اعلام کرد که جنگ 5 سال اخیر، جنگی بوده است که از 30 سال پیش آغاز شده. او در بیان توضیح اتفاقاتی که افتاد، از درگیری در بیان اصطلاحات استفاده کرده است. در واقع از نظر بشار اسد رئیس جمهور فعلی سوریه، درگیری اصلی آنها در آگاه سازی مردم اتفاق افتاده بود. به نظر بشار اسد پارازیت و اختلال براحتی بین مردم حضور داشته است.

این مقدمه رو برای بیان توضیحات خودم گفتم که بگم جنگ ما هم مثل جنگ سوریه اگر سه سال آینده تخمین زده میشه که باشه، جنگی خواهد بود که از 26 سال پیش شروع شده. البته به نظر من جنگ ایران با ضعف دولت ایران در اداره کشور از یک سو¹، و ستیزه گری جوامع طرفدار مواضع صهیون و سکولار از سوی دیگه، علت پیدایش آن خواهد بود. بنابراین اگر سه سال آینده جنگی در ایران رخ دهد از حالا بدانید که این جنگ در حد جنگ جهانی خواهد بود. دوما اتفاق آن در حد قطعی پیش بینی میشه، چون نزدیک به سی سال هست که دارن روش کار میکنن و رشدش میدن.

در ادامه به دو نکته اشاره خواهم کرد که در سایت های مختلف دیده ام که القا می کنند ولی درست آن این است که:

1- جنگ سوریه که آغاز آن سال 2011 میلادی (1390 شمسی بوده)، و ادعا میکنند داخلی بوده، داخلی نبوده بلکه جنگی بوده که با سرازیر شدن پول سمت گروهکی به اسم داعش بوده. این پول توسط قطر ابتدا به سمت داعشی ها سرازیر شده و البته دست و پول بزرگترین اقتصاد دانان آمریکایی قبل از آن، در کار بوده

2- جنگ ایران با عراق هم که سال 1359 (معادل 1980) آغاز شده، بزرگترین و فرسایشی ترین جنگ قرن بیست بوده.

مخصوصا روی این دو مورد تاکید میکنم چون دیده م سایتی مثل ویکیپدیا در این زمینه در حال دروغ پردازی است.

1- براحتی میتونید این ضعف رو با جدیدترین کشف کلاهبرداری ها و بدهکاری ها بالای 10میلیاردی از مردم توسط چیزی حدود 14 بانک دولتی و به اصطلاح ملی پیدا کنید